Herken jij dat ook dat wanneer je teveel doelen wilt najagen je aandacht versnipperd raakt en je uiteindelijk helemaal niets meer voor elkaar krijgt? Daar had ik zelf behoorlijk veel last van, het was erg chaotisch in mijn hoofd, want ik had het gevoel dat ik alles goed moest doen en dat werkte helemaal niet.
Zo heb je een hele mooie boeddhistische gezegde hierover, ” hij die twee konijnen achtervolgt vangt er géén.”
En dat klopt helemaal, want wanneer je voortdurend door verschillende richtingen wordt aangetrokken en je niet gefocust bent, leef je in chaos. Ik moest denken aan het afgelopen anderhalf jaar waarin ik mentaal behoorlijk chaotisch was geweest. Ik had zoveel aan mijn hoofd, er moest zoveel gebeuren en veranderen, dat ik op een gegeven moment eigenlijk helemaal niets meer deed. Soms zat ik een halve dag alleen maar op de bank wat voor me uit te staren. Het was teveel ,te chaotisch in mijn hoofd.
Dat is natuurlijk ook wel logisch met alles wat er in anderhalf jaar gebeurd is. Het was gewoon teveel. De trauma van verlies gaat je niet in de koude kleren zitten. Maar ik besefte wel dat er iets moest veranderen. Het gaat nu elke dag ietsje beter met me. Sinds een paar weken, probeer ik me steeds meer te focussen op mijn eigen persoonlijke groei.
Ik omarm nu ook het alleen zijn, omdat ik weet dat het me enorm helpt mentaal alles weer langzaam op een rijtje te krijgen. Elke dag voel ik me een beetje sterker worden. De grote kracht lag op het focussen op mezelf. Eén van de grootste afleidingen in het leven is dat we teveel aandacht besteden aan anderen, ik ook! Wat ze denken, wat ze zeggen en hoe ze je zien.Het is een verspilling van energie en draagt niets bij aan je groei.
Het afgelopen anderhalf jaar heb ik heel veel geleerd over mezelf en over het leven. Ik heb geleerd hoe vergankelijk het leven is en dat alles veranderd, niets blijft hetzelfde. Het leven gaat gewoon door, zelfs als die van jou opeens gestopt lijkt te zijn door een traumatische gebeurtenis.
Ik zie nu ook in dat de tijd die je besteed aan het onnodige zoeken naar goedkeuring van anderen of indruk maken op andere, of jezelf constant te willen uitleggen, compleet overbodig is, het is tijdverspilling! Mensen zullen je nooit zien zoals je bent, maar zoals zij zijn door hun eigen ervaringen, voor oordelingen en beperkingen. Stop met uitleggen, sommige mensen zullen je nooit begrijpen en dat is prima.
Het zoeken naar erkenning is een eindeloze valstrik. De rust die ik zoek komt van eigen acceptatie en het bewandelen van mijn eigen pad en dat is wat nodig is en ik op dit moment aan het doen ben. Anderhalf jaar van leven in stilte, alleen met mezelf heeft me een hoop geleerd. Ik moest leren om te focussen op mezelf.
Ik ben er sterker door geworden. Elke week wanneer ik naar de begraafplaats loop, zie ik mezelf veranderen. De eerste maanden liep ik met mijn hoofd gebogen, maar nu, sta ik elke week ietsje meer rechtop. Ik kijk het leven aan en zie René trots naast me lopen.Ik hoor hem in mijn oor fluisteren, goed zo Vonnie, jij kan dit! IK ben sterker dan ik denk en nu besef ik dat controle een illusie is, want hoe harder ik het vast wil houden hoe meer ik verlies.
Het leven zal nooit voorspelbaar zijn, hoe hard ik ook mijn best zal doen! Het is een waarheid die ik onder ogen zal moeten zien. Het alleen zijn in stilte heeft me geleerd te focussen op mezelf, dat we moeten leven met de seizoenen. Alles komt en gaat, alles is vergankelijk. We moeten gehechtheid loslaten hoe moeilijk dat ook is. Dankbaarheid voor alles wat geweest is en dankbaar voor alles wat ik nog wel hebt. Ik voel een rust die ik heel lang niet meer had gevoeld!
Liefs Yvonne 🌷