Het pad van rouw.
Een pad die niemand wil lopen is het pad van rouw. En toch zullen we het pad van rouw allemaal op enig moment in ons leven moeten bewandelen. Zodra we het pad kruisen willen we het liefst omkeren en vluchten, we zoeken uitwegen, we willen het ontkennen, we stoppen met wandelen.
Maar wanneer je eenmaal voor het pad staat, en je niets anders kan doen dan erover heen te lopen, zoek je direct naar het eindpunt, maar het einde lijkt niet in zicht. Je loopt en loopt, eerst heel erg langzaam, maar dan steeds een stukje sneller en voor je het weet begin je te rennen. Haastig op zoek, op zoek naar het eindpunt!
Totdat je ontdekt dat er geen einde zal komen aan het pad van rouw. Maar gaandeweg wordt je wat rustiger, je kijkt meer om je heen. Er lopen meer mensen over het pad, je bent dus niet alleen. Het pad van rouw, we moeten het lopen, elke dag weer, tot het einde van ons leven, maar dan…🕊️ dan zien we onze geliefde weer ❤️🩹
‘Life went on, but it was never the same again’ 🕊️😢
Liefs Yvonne ❤️