Focus op je zelf…

We leven momenteel in een heel chaotische wereld, waarin van alles om ons heen gebeurt. Het wereldwijde web, de social media’s, radio en tv en noem het allemaal maar op.Ze eisen allemaal onze kostbare aandacht op, aandacht die we veel beter zouden kunnen gebruiken. De één schreeuwt nog harder dan de ander. We hebben er ook allemaal een mening over en natuurlijk je eigen mening is de enige juiste.

Maar laat ik eerst even thee gaan zetten. Een lekker kopje zoethout thee is één van mijn favoriete theeën die ik graag in de herfst maak. Omdat ik regelmatig vroeg wakker ben, vindt ik het wel fijn om nog even terug te gaan naar bed om daar mijn thee in alle rust op te drinken. Ook om daarna nog even te kunnen mediteren. Ik vindt dat een goede manier om wakker te worden, rustig de dag beginnen. Ik kan me voorstellen dat het anders is als je een druk gezinsleven hebt of vroeg naar je werk moet.

Ik ben in de positie om rustig wakker te kunnen worden en daar maak ik wel gebruik van. Mijn leven is op een kruispunt beland en ik ben nog zoekende hoe ik nu verder moet en dit helpt daarbij. Ik moet opnieuw richting geven aan mijn leven en ik moet daarbij de focus op mezelf leggen Wie ben ik, voordat de wereld mij vertelde wie ik was. Een individuele zoektocht die ik zelf moet maken. Ik zal de sleutel moeten vinden naar de geheime tuin van het leven.

Het alleen zijn is daar perfect voor , je leert jezelf steeds beter kennen. Beetje bij beetje probeer ik uit mijn comfortzone te stappen. Ik noem het kleine overwinningen. Met focussen op mezelf bedoel ik , dat ik niet de wereld hoef te redden. En dat ik mag genieten, ook al voel ik het verdriet constant als een schaduw over me heen hangen. Het grote besef bij mij is dat ik nooit meer helemaal los zal komen van het verdriet, dat het verlies van René achter heeft gelaten. Maar dat ik wel kan blijven genieten van de kleine momenten, zoals het drinken van een lekker kopje thee of een knuffel van mijn kleinkinderen. Ik neem het leven met de dag, probeer in het nu te leven. En ik neem de wereld zoals die nu is, niet meer zo serieus, omdat ik nu weet dat dat de opervlakte is die je weg houdt van de ware zoektocht die elk mens in zijn leven zou moeten doen. De zoektocht naar je echte ik, die diep in je jezelf verscholen zit.

De stilte helpt me daarbij. Maar ook het luisteren naar muziek met een hoge frequentie. Ik denk dat het belangrijk is om een balans te vinden tussen het oppervlakkige en de diepgang van het leven en het kruis is daar een mooi voorbeeld van( horizontaal en verticaal). Het is een weg die ieder mens voor zichzelf zal moeten uitvinden. Niet makkelijk overigens, maar zeker mogelijk. Ik heb nog een hoop te leren. 🙏

Liefs Yvonne 💕