Wie kent de gezegde niet, een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd. Daar zit een kern van waarheid in, want het fijne gevoel dat je krijgt na het opruimen van je kasten of lades is een feit.
Deze week ben ik begonnen met het opruimen van de schuur, samen met Jesse mijn jongste zoon. Twee maal moesten we met een volle auto naar de milieustraat, zoveel spullen die niet meer bruikbaar waren hadden René en ik de afgelopen jaren verzameld.
En dan had ik ook nog eens de spullen die verkocht konden worden op marktplaats en de spullen die ik wilde houden. Het was geen gemakkelijke taak, maar het moest gebeuren en mijn zoon was een hele grote steun voor me.
Achttien maanden na het verlies van René , was ik voor het eerst in staat om een beginnetje te maken met het wegdoen van spullen. Spullen met zoveel herinneringen. Niet dat alle spullen die ik wegdeed emotionele waarden hadden, maar de meeste hadden zoveel herinneringen aan vervlogen tijden.
Het was al met al geen makkelijke klus, maar ik ben wel blij dat ik het gedaan hebt, want het was nodig. De eerste stap is gezet, naar een nieuw leven met minder spullen.
Ik ben er nog lang niet, maar voor nu is dit een overwinning. Elke stap is er weer één. Op weg naar een simpel leven en een nieuwe kijk op wat voor mij belangrijk is en wat niet. Een leven die zich alleen zal afspelen in het moment, het hier en nu.
Liefs Yvonne 🌷
De foto’s komen van unsplash, dank daarvoor.