De draad weer oppakken

In mijn hoofd is alles nog mistig en vaag, maar beetje bij beetje probeer ik heel langzaam uit een hele diepe put te klauteren. Die inktzwarte put waar ik me de afgelopen maanden in bevind heeft zijn sporen nagelaten. Ik voel dat ik veranderd ben en dan bedoel ik niet alleen de tien kilo die ik afgevallen ben, of het sluike haar wat heel erg aan het uitvallen is, nee van binnen is er iets veranderd. De Yvonne die ooit zo tevreden en gelukkig was met haar leven, die is er even niet meer. Het geluk lijkt me op dit moment voorgoed te hebben verlaten.

Grappig, ik herinner me ineens een tekst, die ik zo vaak voorbij had zien komen bij één van de vele filmpjes op Youtube van “Eckhart Tolle”, die kwam nu wel even binnen.

” The world is not meant to make you happy, but to make you conscious and it does that by challenging you, by making your life difficult.”

In ieder geval heb ik genoeg stof om over na te denken. Mijn leven is op z’n zachts gezegd heel plotseling erg veranderd en dat betekend dat ik alles zal moeten aanpassen. Niet één van mijn sterkste kanten, maar hee…als je in het diepe wordt gegooid, zal je toch alles moeten doen om je hoofd boven water te houden. En dat probeer ik dus te doen.

Ik pak de draad weer op, niet omdat ik daar zin in heb, maar omdat ik moet! Dus ik kook weer voor mezelf, haal mijn boodschapjes op de zaterdag in de stromende regen. En ik bakte zelfs twee appelflapjes, want dat vond René altijd zo lekker. Zaterdag ben ik mee geweest naar de intocht van Sinterklaas met de kleinkinderen en na afloop bij oma nog even warme chocolademelk met slagroom en een stuk banketletter want dat was toch wel een beetje traditie van René en dan had ik het idee dat hij er toch een beetje bij was. Maar de leegte was heel duidelijk voelbaar, we missen hem!

Ik ben ook zachtjes aan weer begonnen met tekenen en schilderen, dat is wel een fijne therapie die je hoofd leeg maakt. Kleine stapjes vooruit en zo moet ik het voorlopig maar even gaan doen. Ik ben er nog lang niet, maar ik ben blij dat het begin er is…!

René, je bent ons dan wel veel te vroeg vooruit gegaan en heb daarmee een stukje van ons hart meegenomen. Maar je bent en blijft de liefde van mijn leven, de beste papa en opa van de wereld en in ons hart zal je altijd naast ons blijven lopen 🩷💙

Yvonne Hijnen