Een simpel leven leiden, dat was wel een beetje het doel wat René en ik voor ogen hadden voor onze oude dag. René was altijd wel de bourgondiër van ons tweeën . Hij hield van lekker eten en drinken en dacht daarbij niet na of het wel goed voor hem was of niet. Daar had hij mij dan weer voor om hem tot vervelendst toe te moeten waarschuwen om op zijn eetgewoontes te letten. Ik zal hem af en toe tot wanhoop hebben gedreven met mijn lastige waarschuwingen, die hij in de meeste gevallen toch gewoon in de wind sloeg. Ergens wist ik wel beter, hij beloofde altijd beterschap, maar er echt naar luisteren, dat deed hij toch niet.
Ik mis zijn vrolijke optimistische gezelligheid wel hoor in de keuken, want koken dat kon hij wel. Gek is dat, maar bepaalde gerechten, die alleen hij kon maken, die zal ik nu niet meer eten en dat ga je toch missen. Maar ook de winkeltjes waar hij al zijn ingrediënten haalde, daar kom je nu gewoon niet meer. Die speciale kruiden staan nog steeds in mijn voorraadkast en telkens wanneer ik de kast open doet zie ik die kruiden staan. Dan komt er weer zo’n golf van herinneringen over me heen. Soms moet ik lachen wanneer ik aan grappige momenten denk. Maar meestal maakt het me ook wel verdrietig omdat het zo definitief is. De potjes zal ik niet meer gebruiken.
En toch wil ik doorgaan met ons doel, meer simpel gaan leven. Ik wil alleen nog maar mijn eten zelf gaan maken vanaf de basis. Niet meer afhankelijk zijn van wat de voedingsindustrie in mijn eten stopt, maar zelf de macht houden. Zoals brood, die bak ik tegenwoordig zelf. Mijn voorraad kast wil ik alleen nog maar vullen met basis producten. Ik vindt het zelfs steeds leuker worden om alles zelf te maken en te bedenken. En hetzelfde doel heb ik met schoonmaakmiddelen. Zo min mogelijk troep komt er nog mijn huis binnen.
En ik heb nog veel meer ideeën op mijn lijstje staan. Eigenlijk hadden René en ik dit samen moeten doen. Soms speelt bij mij weleens de gedachten, dit hadden we veel eerder moeten doen, maar ik weet ook dat het geen zin heeft om terug te kijken. De situatie veranderd er niet door. Ik zal dit alleen moeten doen en ik voel dat René elke dag bij me is. Hij is juist degene die me hierin stimuleert om datgene te doen wat we eigenlijk samen zouden gaan doen. Soms hoor ik hem zeggen, hee…kom op, jij kan dit! En dat geeft me dan weer moed om door te gaan, want hij heeft volkomen gelijk…ik kan dit!!
Hou van jou 💕
Liefs Yvonne 🌷
Mooi geschreven! Jij kan dit! En wij, inclusief pa zullen er altijd voor je zijn. ❤️
Wat ontzettend lief van je Jesse 🩷🩷🩷 En ik hoop zo, dat ik ook een beetje een steun voor jullie kan zijn 🙏 😘
Prachtig von……je zet jullie missie voort ♡
Sommige stellen zijn tijdens het leven samen alleen.
Jij bent alleen toch samen met René! ♡
Dankjewel Ag, dat vindt ik lief van je 🥰