Tijd voor de echte realiteit

De realiteit van mijn leven begint langzaam binnen te komen. Het leven gaat na een jaar rouwen weer gewoon zijn gangetje. Ik doe net alsof ik nog steeds samenwoon met mijn lief. Ik kook op tijd, ik poets het huis, probeer met een beetje sfeer het fijne knusse gevoel weer terug te krijgen. Juist nu de herfst weer voor de deur staat, dan had ik altijd die knusse gedachtes, lekker samen met een dekentje op de bank een filmpje kijken. Dit was ook de tijd dat we vroeg in de ochtend onze wandelingen met de honden deden en dan daarna altijd een heerlijk ontbijtje maken, dat was altijd zo gezellig. Maar de realiteit komt nu keihard binnen. het is helemaal niet meer knus, er hangt nu zelfs een onheilspellende sfeer in de lucht. De realiteit is nu, dat ik tot besef kom, dat mijn huis veel te duur is nu René z’n inkomen is weggevallen, en dat ik betaal voor een parkeerplaats die leeg staat omdat ik helemaal geen auto meer heb. Er wordt zelfs gekeken door de SVB of ik nog wel recht heb op de ANW ( Algemene nabestaande wet) want één jaar rouwen blijkt wel lang genoeg geweest! Tijd om weer normaal te doen blijkbaar. Ik krijg het trauma niet uit mijn hoofd en ik ben nog altijd erg emotioneel. Ik weet nu uit ervaring dat een jaar helemaal niets is wanneer je wereld compleet is ingestort. Drieëndertig jaar poets je niet even in een jaar weg. En nu staat werkelijk alles op losse schroeven, als ik ook nog uit mijn huis moet waar we samen en met ons gezin 19 jaar hebben gewoond. Soms komen er donkere gedachten en moet ik oppassen voor depressie. Het lijkt allemaal ook zo uitzichtloos, want mijn leven is mijn leven niet meer.

Ik ben midden in een storm beland en wanhopig op zoek om allerlei uitwegen te vinden, maar die zijn er niet. Ik zal er doorheen moeten, maar het liefst zou ik willen vluchten. Er staat éénzaamheid voor de deur en die laat ik niet graag binnen. Maar ik moet de realiteit onder ogen zien en gaan inzien dat ik nu alleen ben. Ik hoef niet meer op tijd te koken want René komt niet meer thuis, ik moet het vertrouwde los gaan laten, en dat is niet makkelijk. Opnieuw sta ik voor uitdagingen die ik zal moeten aan gaan, de storm is voor mij nog niet gaan liggen. Ik mis mijn allerliefste vriend, mijn grote liefde, mijn beschermengel, mijn maatje🥹💔

Liefs Yvonne 🌷